Nagsisimula ang lahat sa hindi ina-asahang pangyayari, pangyayaring hindi mo man lang inaasahang mangyayari sa'yong buhay. Simple lang ang unang araw ni Karl sa kolehiyo, kahit nangangapa pa sa paaralang pinasukan, pinipilit parin sumabay sa agos ng ibang mag aaral. Ni wala ata siyang kakilala sa paaralang pinasukan kahit anong lingon niya sa tabi-tabi. Nagdadalawang isip tuloy siyang pumunta sa klase at nag iisip na umuwi nalang. Pero dahil sa pag-aalala sa unang subject niya, pumasok nalang si Karl at walang imik na umupo sa luklok na upuan sa classroom. Walang imik si Karl sa unang araw ng pasok at simpleng patingin-tingin nalang sa magagandang babae sa labas ng classroom ang ginawa niya. Sa totoo lang hindi makakapag aral si Karl sa kilalang unibersidad kung hindi lang siya magaling maglaro ng basketbol. Nakuha s'ya sa paaralan ng mag try-out siya kaya naging athelete scholar at kumuha ng kursong IT. Sa edad niyang 17 anyos, hindi halata sa katawan niyang freshman dahil matipuno ito at matangkad. Nang may gurong pumasok at nagpakilala, isa-isa rin silang nagpakilala sa harapan at dito niya rin nakilala si Bianca na isa ring scholar sa unibersidad. Magaling si Bianca'ng magsalita lalo ng english. Maputi si Bianca, may katangkaran at mapupungay ang mga mata. Habang nagpapakilala si Bianca, hindi maalis ang titig ni Karl sa kanya dahilan para ma-curious ito sa sarili sa tindi ng tingin sa kanya ng kaklasi. Naka pantalon kasi si Bianca at naka t-shirt, ponytail din ang buhok kaya hindi nakatakas ang pagka simple niya sa mata ni Karl. Nang si Karl naman ang nagpakilala sa harapan, si Bianca naman ang nakatingin sa kanya at nakataas an kilay dahil palagi din niyang tinitingna ang dalaga habang nakatayo. Natapos ang unang araw ng klasi, at ang araw nayon ang pinakamagandang araw ni Karl dahil kay Bianca. Sa pangalawang araw ng pasok, excited si Karl at ganadong pumasok. Sa pagka excited niya, ang aga niyang nakarating sa classroom at wala pang ibang tao. Ilang sandali lang ang lumipas ay biglang dumating si Bianca at agad umupo sa kanyang upuan na nasa harapan. At dahil sa hindi naman gaanong malayo ang pagitan ng kanilang pagkaka-upo at wala pang ibang tao sa loob, naglakas loob na si Karl na kausapin ang babaeng kaklase.
"Ahm, hello clasmate. . . Ako nga pala si Karl. . . Ahm ikaw si Bianca diba?" ang unang pangungusisa ni Karl kay Bianca habang tinitigan ito mula sa likuran.
"Ahhm! classmate? Ano ba yan, porke't maganda snob na".
"Tse! Bakit ang sama mong makatitig sa'kin kahapon huh?".
"Masama na bang titigan ang kasing ganda ng diwatang kagaya mo,? hehehe".
"Hahay boliro ka, wag mo nga akong idaan sa pambubula dahil wala akong panahon sa mga ganyan!".
"Nakikipakilala lang naman ako eh. . . Pambubula na ba yun?"
Hindi na nagsalita si Bianca dahil may dumating na silang mga kaklase at sa halip ay tiningnan nalang siya ni Bianca sabay taas ng Kilay. Natuwa naman si Karl dahil sa unang pagkakataon nakausap niya ang pinapangarap na dalaga na halatang nagpapakipot lang sa kanya. Mula noon hindi na nakapag usap ang dalawa ng sila lang ngunit ang malagkit na pagtitinginan ng kanilang mga mata ang nagsasabing may gusto sila sa isa't-isa. Nagtataka naman si Bianca kung bakit may mga araw na hindi pumapasok si Karl, nalaman niya lang ang dahilan nang pumunta silang magkaklase sa gym para sa PE. Nakita niyang puspusang nagpa-praktis si Karl ng basketbol na naka dagdag pa ng kanyang paghanga sa binata. Matagal-tagal ring nanood ng patago ang dalaga at wala s'yang ibang tinitingnan kundi ang gwapong si Karl. Kinabukasan, naglakas loob si Bianca'ng tanungin si Karl.
"Hoy, varsity ka pala ng paaralan! Kala mo naman ang galing mong maglaro? Pwehh". Matapos ng masungit na pagtatanong ni Bianca sa kaklase, agad itong tumalikod sabay lugay sa buhok at umupo sa kanyang upuan. Sinundan agad ni Karl si Bianca at tinabìhan sa pagkaka-upo.
"Hehehe, bakit ang sungit-sungit mo sakin? May kasalanan bako sa iyo?".
"Tseh! Umalis ka nga sa tabi ko, di kita feel, mayabang na manyakis".
"Huh? Ba't mo nasabing manyakis ako? Inano ba kita? Kung makapanghusga ka kala mo kilalang-kilala mo na yung tao. Nakikipagkaibigan lang naman ako".
Matapos bigkasin ni Karl ang huling pangungusap ay agad na siyang tumayo at lumabas ng classroom dahil napahiya siya sa mga sinabi ni Bianca. Di niya lubos maisip kung pano siya naging mayabang at manyakis sa paningin ng dalaga. Mula nun di na niya pinansin pa ang kaklase. At kung nagkakasalungat man sila sa classroom ay yumuyuko na lang si Karl. Naging gano'n na ang takbo ng buhay ni Karl, ang umiwas sa babaeng di niya maaming kaligayahan ng mundo niya. Isang araw nabalitaan ng mga IT students kabilang na si Bianca na may laro ang paaralan nila kontra sa isang unibersidad. Lahat gustong manood dahil kabilang sa maglalaro si Karl na kaklasi nila. At dahil sa buong section nila Karl ang manunood, nadala narin si Bianca sa mga kaklase. Kahit alam ni Bianca na sumama ang loob ni Karl sa sinabi niya, gusto niya ring mapanood ang gwapong kaklase sa paglalaro. Napahanga ang lahat sa laro ni Karl, kahit rookie pa lang ay magaling na si Karl. Dito narin nagbago ang pagtingin ni Bianca sa kaklase. Nakita niyang hindi mayabang ang binata sa paglalaro. Matapos masaksihan ang galing ni Karl, di tuloy malaman ni Bianca kung pano humingi ng tawad sa binata gayong panay iwas na si Karl sa kanya. Isang araw, halos umulan maghapon at ang pinuproblema ni Bianca ay ang pag uwi dahil nakalimutan niyang dalhin ang payong niya. Alas kwatro na ng hapon at tapos na ang klase nila pero napakalakas ng ulan. Bumabaha narin sa mga daan kaya wala siyang magawa kundi magtyagang maghintay ng pedicab na masasakyan. Pero halos lahat ng mag aaral ay nakikipag unahang makasakay kaya di siya makaalis. Nakaramdam narin siya ng pagod dahil sa halos isang oras na kakatayo kaya pumunta nalang siya sa canteen at umupo. Wala ng ibang tao dun maliban sa kanya dahil sarado na at gumagabi na. Hinihintay lang ni Bianca na tumila ang ulan at pag nagkaganun ay lulusob na siya sa tubig makauwi lamang. Isang hindi inaasahan tao ang lumapit kay Bianca, si Karl. Nadaanan siya ni Karl habang pauwi galing praktis. Dahil nakita niyang walang ibang kasama ang dalaga, nilapitan niya ito.
"Hai classmate? Nag iisa ka ata? Pwede bang umupo?". Ngiti lamang ang isinukli ni Bianca kay Karl habang nakaupo na ang binata sa harap niya.
"Hinihintay mo ba boyfriend mo?".
"Hindi ah, wala ako nun, di pa ako handa para sa mga ganyan. . ."
"Ganon ba? Anu naman ginagawa mo rito ngayong gumagabi na?"
"Naghihintay na tumila ang ulan para makauwi, wala kasing masakyan eh. ."
"Hmf ganon ba? Payag ka bang samahan muna kita sandali? Kung okay lang sa'yo?"
"Sige ba para may makausap naman ako, tsaka ng pala, patawad dun sa mag sinabi ko sayo dati Karl ha, di ko sinadya yun, talagang mainit lang talaga dugo ko sayo nun".
Sumasarap na ang kwentuhan ng dalawa at di na nila namalayang mag iisang oras na pala silang naghihintay na tumila ang ulan pero malakas parin.
"Di ka pa nagugutom?"
"Medyo nga eh, ikaw? Ang lakas pa ng ulan, 6:30 na ng gabi. Malilintikan na naman ako sa tatay ko. . ."
"Kung gusto mo sumilong ka muna sa inuupahan kong kwarto malapit lang dito para makakain at makapag pahinga ng konte".
"Hah? Pano naman tayo pupunta dun e ang lakas ng ulan?".
"Hmf narito yung uniporme kung polo ipayong mo to sa ulo, at yang bag mo naman ilalagay ko dito sa malaki kong bag para hindi mabasa".
"Hmmf, ganun? Eh mababasa parin tayo noh? Helloww. . .".
"Kaya nga itatago natin yang bag mo sa bago ko para hindi mabasa di baleng mabasa ako".
"Sige, basta kakain lang tayo sa boarding house mo ha at uuwi nako pagkatapos".
"Uo naman, kaw talaga, gutom nako halika na".
Tumayo ang dalawa at lumisan sa paaralan. Sinuong nila ang may kalalimang baha at malakas na ulan. Si Bianca naman ay ipinandong ang polo ni Karl, amoy na amoy niya ang bango ng binatang nakahawak sa kanyang kamay at inaalalayan siya sa baha. Narating nila ang kwarto ni Karl, basang basa silang dalawa sa lakas ng ulan. Si Bianca naman basa ang palda at blouse kaya nagmarka na ang bra niya sa loob ng puting blouse. Matapos magbihis ni Karl, binigyan din niya ng damit sa Bianca pamalit.
"Heto ms.Bianca magbihis ka muna't basang-basa ka".
"Hah!? Nako di na ako magbibihis, uuwi narin ako ngayon".
"Ikaw bahala ka, baka magkasakit ka sa katigasan ng ulo mo, hetong damit, kung sakaling gusto mong magbihis kunin mo lang dito ha. Magpapainit muna ako ng tubig para makapagkape tayo at magluluto ng ating hapunan".
"Hmf. Hihintayin ko lang na matapos ang ulan at uuwi narin ako, sige bilisan mo mag init ng tubig kasi nilalamig na ako".
Natapos nalang silang magkape pero lalo pang lumakas ang kulog at kidlat, kasagsagan pala yun ng isang bagyo kaya ulan ng ulan. Nag aalala na ang dalaga dahil gabing-gabi na at di pa siya nakakauwi. Si Karl naman ay pasimpleng tinitingnan ang magandang mukha ni Bianca, gusot ang buhok at klarong-klaro ang guhit ng bra.
"Pambihirang panahon to oo, walang tigil ang ulan. Malamang grabe na naman ang baha nito".
"Diyos ko, gusto ko ng umuwi. Sana tumila na. . ."
"Halika na ms.Bianca, nakaluto nako ng tuna saka noddles, may kanin narin. Kumain na tayo".
Habang kumakain silang dalawa hindi mapakali si Bianca habang si Karl naman ay tahimik lang na kumakain.
Alas 9 na ng gabi at ang ulan ay patuloy na bumabagsak kaya inalok nalang ni Karl si Bianca na dun nalang magpalipas ng gabi.
"Dito ka nalang matulog ms.Bianca, parang di na talaga titigil ang ulan".
"Ano? No! uuwi at uuwi ako kahit anong mangyari!"
"Sige kung yun talaga ang gusto mo, manghihiram nalang ako ng payong sa mga kakilala ko d'yan san labas para may magamit ka".
Lumabas ng kwarto si Karl para manghiram ng payong at iniwan lang sa loob si Bianca. Pumunta pa talaga si Karl sa kabilang kalsada para maghanap ng payong nang biglang magbrown-out. Patay lahat ang kuryente sa dako nila kaya nababalutan ng kadiliman ang buong lugar. Agad niyang naalala si Bianca na iniwan niya sa boarding house kaya patakbo siyang bumalik sa pag aalala. Nang marating niya ang silid humahagulgol na sa pag-iyak si Bianca. Nang tawagin ni Karl si Bianca agad itong tumakbo sa kanya at biglang niyakap ang basang-basa pang lalaki. Nagulat si Karl pero parang gusto rin niyang suklian ng yakap ang dalaga dahil napaka-bango nito at talagang nakakalibog.
"Psssttt. . . Wag kanang umiyak. Tahan na. . . Di ko naman sadyang iwanan ka, di ko alam na biglang magbabrown-out" ang sabi ni Karl sa babaeng nakayakap sa kanya. Sa higpit ng yakap nito damang-dama niya ang matitigas na umbok ng mga papaya ni Bianca dahilan para manigas ang alaga ng binata.
"Tama na ms. Bianca, di na kita iiwan pangako. Ihahatid nalang kita kung gusto mo, tahan na. Kasi ayaw kung nakikita kang lumuluha".
Napangiti ang luhaang mukha ni Bianca sa sinabi ni Karl sa kanya, bumitaw siya sa pagkakayakap at pinunasan ni Karl ang kanyang mukha.
"Halika na ihahatid kita ms. Bianca, sasamahan kita kasi napakadilim sa labas".
"Hindi nalang ako uuwi Karl, nagtext na'ko sa amin kaya wala ng problema".
Nagmarka sa pisngi ng binata ang ngiti sa narinig, dahil napakadilim, hindi bumibitaw sa kanya si Bianca dahil takot ito sa dilim. Flashlight lang ng cellphone ang nagbibigay ilaw sa dalawa.
"Magbihis ka na ms.Bianca at nang makapahinga ka na".
"Sige, wag kang maninilip ha, puputulan kita nang anu pag nanilip ka hehehe".
"Hahaha, D'yan ka sa loob ng higaan ko magbihis para di kita masilipan".
"Ay napaka-dilim naman, akin na nga yang flashlight".
Pumasok sa silid higaan si Bianca, wala siyang kamalay-malay na nakasunod sa kanya si Karl dahil napaka-dilim. Hinubad ni Bianca ang necktie niya at inisa-isa ang mga butones ng suot na blouse at agad tinanggal ang damit at bra nalang ang iniwan. Pinunasan pa ni Bianca ang dibdib at kili-kili gamit ang hinubad na damit. Pero bago paman niya naisuot ang hiniram na T-shirt kay Karl ay nasa likod na niya ang binata. Nang lingunin ni Bianca, bigla itong yumakap sa katawan niyang bra lang ang suot. Dahil sa init ng malaking katawan ni Karl ay di na pumalag si Bianca dahil takot na takot siya at giniginaw narin. Habang nakayakap sa likod niya si Karl, unti-unti siyang hinahagkan ng binata. Dumampi ang labi ni Karl sa tenga ni Bianca papunta sa likod ng tenga pababa sa leeg. Di maipaliwanag ni Bianca ang sensasyong dala ng ginagawang paghalik ni Karl. Bumaba rin ang labi sa balikat ng dalaga at hinalik-halikan ito maging ang strap ng bra niya. Napapalingon si Bianca sa paghalik ni Karl sa katawan niya, wala pang lalaki ang nakagawa nito sa kanya.
"Ano takot ka pa ba ms. Bianca?"
"Hindi na pero bakit tayo ganito? Di naman tayo mag jowa?"
"Pipigilan mo ba ako pag hinubad ko ang bra mo?"
"Hah? Bakit mo huhubarin? Di no. Umalis ka nga d'yan at magsusuot ako ng damit".
Pero habang nagsasalita si Bianca, ibinababa na ni Karl ang dalawang strap ng bra ng dalaga at maiging winawalis ng halik ang leeg. Lumalalim ang paghinga ni Bianca sa pagkagat-kagat ng binata sa leeg niya. Ang strap naman ng bra ay nakalaylay na sa mga braso ni Bianca. Isiningit ni Karl ang dalawa niyang palag sa pagitan ng mga kili-kili ni Bianca at agad nilamas-lamas ang mapuputing suso niya. Para wala ng disturbo, tuluyan ng tinanggal ni Karl ang bra ni Bianca at agad nilaparot ang mga utong ng dalaga.
"ahhh. . . Ano ba ginagawa mo? Hmm . . Waggg. ."
"Wag kang mag alala ms. Bianca, aalagaan kita, matagal na kitang pinapantasya".
"Hindi kita boyfriend saka napaka-bata pa natin para sa ganito".
Pinaharap ni Karl sa kanya si Bianca at agad hinalikan ang mapupula nitong labi. Kahit may pagtutol sa kaibuturan ng loob ng dalaga, parang di niya napipigilan ang pang aakit ng mga halik ni Karl. Napapasayaw ang katawan ni Bianca habang patuloy sa paglamas at paglamutak sa kanya ang binata. Kakaiba ang sarap na ibinibigay sa kanya ng mga palad ni Karl lalo na kapag pinipisil nito ang kanyang mga nagtitigasan niyang mga utong. Lumipat sa harapan ni Bianca si Karl para mas makita ang buong katawan ng dalaga. Muli niyang niyakap ng mahigpit na mahipit si Bianca habang ang mga kamay ng dalaga nakapulupot sa kanyang leeg. Muling nilamutak ni Karl ang mga labi ni Bianca, gumanti na rin ang dalaga at naglaplapan ang mga dila nila. Ang dalawang palad naman ng lalaki ay malayang naglalaro sa dalawang umbok ni Bianca kaya napapa-ungol na an dalaga sa kiliti. Nanabik na si Karl sa pagka-babae ni Bianca dahil noon paman matindi na ang paghanga niya sa dalaga.
Bumaba ang paghalik ni Karl sa leeg ni Bianca habang patuloy sa pagpisil-pisil sa dalawang utong, lalo pang nalibugan ang binata sa bango ni Bianca at sa makinis at maputing leeg. Kinagat-kagat pa niya ang leeg habang hinahawakan siya sa ulo ng dalaga.
"hhmmm.. Ang bango-bango mo talaga ms. Bianca nakakalibog ka".
"Ahhh, half lang ha, di pa ko handa para makipagtalik, saka di kita boyfriend. . Hmm. ."
"Hmmm. Ang sarap ng mga suso mo, ang puputi at ang liliit ng mga utong, sarap susuhin . . ."
Naabot na nga ni Karl ang mga suso ni Bianca at nilaparot ito gamit ang kanyang mga labi. Lumalakas na ang mga ungol ni Bianca sa ginagawang pagkamkam ni Karl sa mga umbok niya. Pinababa ni Karl ang labi sa tiyan. At dahil nakatayo parin si Bianca, agad niyang kinalas ang palda ng dalaga kaya nahulog ito sa sahig ng di namamalayan. Nang mahubad ni Karl ang palda, niyakap niya agad ang puson ni Bianca at pinaglalamutak ang t'yan niya papunta sa bukana ng kanyang panty.
"ahh, Karrll. . Anong ginagawa mo? Hmff. Waggg munaa. . Pleassee".
"Kakainin ko ang puke mo ms. pakipot, makakatikim ka ngayon ng langit. Ang bango-bango ng panty mo".
"hah? Kakainin mo ? Di pa ako naghuhugas ng ano. Hmmm. ."
"Kahit di mo pa yan hugasan, dila ko na ang maghuhugas sa puke mo".
Habang binababa ni Karl ang pink na panty ni Bianca gamit ang labi, sinasalat na niya ang matambok na umbok ng puke na nakaipit sa saradong hita ni Bianca.
Kahit na naiipit ang palad niya sa pagpipigil ni Bianca na mahawakan ang kanyang hìyas pilit paring sinusuksok ni Karl ang mga daliri.MAGPATULOY...
